نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

برج Empire State

منبع: ماهنامه خانه تاسیسات – شماره ۷ – مرداد ماه ۱۳۹۲
استفاده از این مقاله با ذکر منبع مجاز است.

ساختمان امپایر استیت ۱ یک آسمان‌خراش صد و دو طبقه است که در بخش مرکزی منهتن در شهر نیویورک واقع شده است. ارتفاع بلندترین قسمت این برج (۱,۲۵۰ft (381m است و در مجموع با احتساب طول آنتن، ارتفاع نهایی برج به  ۴۴۳٫۲m) 1,250ft) می‌رسد. نام این برج از نام اختصاری شهر نیویورک یعنی » امپایر استیت» اقتباس شده است.

این برج از زمان تکمیل در سال ۱۹۳۱ تا زمان ساخت برج شمالی مرکز تجارت جهانی۲ در سال ۱۹۷۲ به مدت چهل سال عنوان مرتفع‌ترین برج جهان را یدک می‌کشید. پس از حملات یازده سپتامبر سال ۲۰۱۱ و تخریب برج‌های مرکز تجارت جهانی، این برج مجددا عنوان بلندترین ساختمان در شهر نیویورک را از آن خود کرد، اگرچه دیگر بلندترین برج در آمریکا یا جهان نبود. با ادامه روند ساخت مرکز تجارت جهانی شماره یک۳ در شهر نیویورک، در سی آوریل سال ۲۰۱۲ امپایر استیت عنوان بلندترین ساختمان نیویورک را نیز از دست داد. در حال حاضر این ساختمان سومین آسمان خراش بلند در ایالات متحده و بیست و دومین ساختمان بلند جهان به شمار می‌رود.

لازم به ذکر است برج ویلیس۴ و برج و هتل بین‌المللی ترامپ۵ که هر دو در شیکاگو واقع شده‌اند به ترتیب اولین و دومین ساختمان بلند آمریکا به شمار می‌روند. در حال حاضر نیز برج خلیفه دبی بلندترین ساختمان جهان است۶. امپایر استیت یکی از نماد فرهنگی شهروندان آمریکایی نیز به شمار می‌رود. این برج با سبک متفاوت آرت‌دکو۷ ساخته شده و توسط انجمن مهندسان آمریکا (ASCE8) به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جهان مدرن نام گرفته است. ساختمان اصلی و قسمت داخلی طبقه همکف این برج نیز به عنوان بناهای تاریخی شهر نیویورک انتخاب شده‌اند. این برج در سال ۱۹۸۶ نیز به عنوان یک بنای تاریخی ملی در آمریکا برگزیده شد. در سال ۲۰۰۷ ساختمان امپایر استیت از سوی انجمن معماران آمریکا (AIA9) در رتبه یک فهرست معماری‌های برگزیده آمریکا قرار گرفت. در حال حاضر تعداد دو هزار و هشتصد سرمایه‌گذار در قالب موسسه شرکای ساختمان امپایر استیت به عنوان مالک این برج شناخته می‌شوند. در حال حاضر ساختمان امپایر استیت با صرف هزینه پانصد و پنجاه میلیون دلاری در دست بازسازی است که صد و بیست میلیون دلار آن به منظور کاهش مصرف انرژی و سازگاری بیشتری این ساختمان و اسیسات آن با محیط زیست در نظر گرفته شده است. در سپتامبر ۲۰۱۱ این برج موفق به کسب رتبه طلایی مدیریت انرژی و طراحی محیطی LEED)10) شد. این ساختمان در حال حاضر مرتفع ترین ساختمان ایالات متحده به شمار می‌رود که دارای تاییدیه LEED می‌باشد.
طراحی و ساخت
امپایر استیت توسط ویلیام اف لمب ۱۱ از شرکت معماری شیریو، لمب و هارمون ۱۲ طراحی شده است. این شرکت از طراحی‌های قبلی خود برای ساختمان رینولد ۱۳ در وینستو نسلم ۱۴ و برج کریو ۱۵ در اوهایو استفاده کرده و طراحی امپایر استیت را تنها در عرض دو هفته کامل کرد. فرم ساختمان به گونه‌ای خاص از بالا به پایین طراحی شده است. دو پیمانکار اصلی این برج برادران استارت ۱۶و ای کن ۱۷ بوده و سرمایه‌گذاری‌های اولیه آن توسط جان جی راسکوب ۱۸و پیراس دوپونت ۱۹ انجام شده است.
گودبرداری برج در بیست و دوم ژانویه ۱۹۳۰ آغاز و ساخت آن در هفدهم مارس شروع شد. در حدود سه هزار و چهارصد کارگر که بیشتر آن‌ها از اروپا مهاجرت کرده بودند و همچنین صدها آهنگر در این پروژه کار می‌کردند. ساخت این برج بخشی از رقابت نفس‌گیر در نیویورک برای کسب عنوان بلندترین ساختمان جهان بود. در آن زمان دو پروژه دیگر به نام های وال استریت۴۰ ۲۰ و ساختمان کرایسلر۲۱ پیش از شروع به کار ساختمان امپایراستیت در حال ساخت بوده و برای کسب این عنوان تلاش می‌کردند. هر دوی این ساختمان‌ها تنها در بازه‌ای کمتر از یک سال این عنوان را از آن خود کردند، با این حال ارتفاع امپایر استیت تنها با گذشت چهارصد و ده روز از شروع ساخت، از ارتفاع این دو برج فراتر رفت. این پروژه مطابق با برنامه‌ریزی و بودجه در نظر گرفته شده تکمیل شد. پیش‌بینی شده بود که ساخت این برج در حدود هجده ماه به طول بیانجامد، اما این برج در کمتر از پانزده ماه ساخته شد .به علت کاهش هزینه‌ها در زمان رکود اقتصادی، به جای چهل و سه میلیون دلار پیش‌بینی شده، پروژه تنها با هزینه کلی بیست و چهار و هفت دهم میلیون دلار ساخته شد. ساختمان امپایر استیت به طور رسمی در اول می سال ۱۹۳۱ افتتاح شد در اولین سال فعالیت این ساختمان، درآمد سکوی مشاهده برج در حدود دو میلیون دلار بود. به دلیل عدم اجاره تعداد زیادی از واحدهای این برج، شهروندان نیویورکی این برج را آسمان‌خراش خالی استیت می‌نامیدند! امپایر استیت تا سال ۱۹۵۰ سوددهی چندانی به همراه نداشت و در سال ۱۹۵۱ با قیمت پنجاه و یک میلیون دلار به راجر ال استیون ۲۲ و شرکای اقتصادی او فروخته شد. در آن زمان این مبلغ بالاترین پولی بود که برای خرید یک سازه مجزا در تاریخ معاملات املاک پرداخته شده بود.
معماری برج
ساختمان امپایر استیت تا ارتفاع f1250ft ,381m در صد و دو طبقه بالا رفته و با در نظر گرفتن قسمت فوقانی به ارتفاع (۲۰۳ft (62m ارتفاع کل آن به  ۱,۴۵۳ft, 443m می‌رسد این ساختمان دارای هشتاد و پنج طبقه فضای تجاری و دفتر کار است که مساحت کل این این بخش  به ۲۰۰,۵۰۰m2) – 2,158,000ft2 ) می‌رسد. در طبقه هشتاد و ششم این برج یک سکوی مشاهده داخلی و خارجی وجود دارد. شانزده طبقه باقیمانده نمایان‌گربرج آرت‌دکو می‌باشد و در بالاترین نقطه برج بخشی به ارتفاع ۲۰۳ft -62m قرار دارد که بیشتر قسمت‌های آن با آنتن‌های مخابراتی پوشیده شده است.
امپایر استیت اولین ساختمان دنیا با تعداد طبقات بیش از صد طبقه بوده است. این ساختمان دارای شش هزار و پانصد پنجره و هفتاد و سه آسانسور است و از سطح خیابان تا طبقه صد و دوم آن هزار و هشتصد و شصت پله وجود دارد. مساحت زیربنای این آسمان‌خراش  ۲۵۷,۲۱۱m2)- 2,768,591ft2) و مساحت قاعده آن در حدود ۲acres- 8,094m2 است. امپایر استیت دارای هزار موسسه بازرگانی بوده و کدپستی اختصاصی خود را دارد. از سال ۲۰۰۷ روزانه در حدود بیست و یک هزار کارمند در این ساختمان کار می‌کنند.
روند ساخت این آسمان‌خراش در مجموع یک سال و چهل و پنج روز طول کشید. سازندگان برج برای صرفه‌جویی در وقت، هزینه و نیروی کار نوآوری‌های مختلفی را داشتند که برخی از آن‌ها موفق و برخی ناموفق بود. برای مثال برای حمل مواد و مصالح موردنیاز در ساخت این برج یک خط آهن اختصاصی ساخته شد. از آنجایی که هر یک از واگن‌های قطار در مقایسه با چرخ دستی، برای حمل مواد هشت برابر بیشتر زمان صرف می‌کرد، مصالح با سرعت کمتری منتقل می‌شد. در یک اقدام دیگر، به جای انبار کردن ده میلیون آجر در خیابان، آجرها در یک سازه قیف مانند ذخیره می شد و در زمان نیاز، آجرها از داخل این قیف خارج شده و با استفاده از چرخ‌های مخصوص به طبقه مورد نظر منتقل می‌شد. به این ترتیب دیگر نیازی به بستن خیابان‌های اطراف برای انبار کردن آجرها نبود و در نیروی کار نیز صرفه‌جویی شد.
هسته مرکزی برج، شصت و چهار آسانسور را در خود جای داده است. امروزه تعداد کل آسانسورهای این برج با در نظر گرفتن آسانسورهای مخصوص تعمیرات به هفتاد و پنج عدد می‌رسد. هر یک از آسانسورهای این آسمان‌خراش فاصله بین طبقه اول تا طبقه هشتادم را در کمتر از یک دقیقه طی می‌کند. در طبقه هشتادم برج بازدیدکنندگان می‌توانند از آسانسور بعدی استفاده کرده و یا با استفاده از پله‌ها به طبقه هشتاد و ششم بروند. در طبقه هشتاد و ششم یک سکوی مشاهده خارجی وجود دارد.
امپایر استیت دارای (۷۰mi -(113km خط لوله  (۲,۵۰۰,۰۰۰ft (760,000m کابل برق و در حدود نه هزار عدد شیر است. برای گرمایش این ساختمان  بخار کم فشار با محدوده فشار ( ۲-۳psi (14-21Kpa تامین شده از موتورخانه بخار کم فشار با محدوده فشار مرکزی نیویورک استفاده می‌شد. وزن کلی این ساختمان در حدود چهارصد و سی هزار تن است و ساخت آن هزینه‌ای معادل پانصد میلیون دلار را به همراه داشته است. در مرحله طراحی، چرخه عمر این برج به صورت طولانی مدت پیش‌بینی شده بود تا تضمین شود که کاربری آتی ساختمان به نیازمندی‌های نسل‌های گذشته محدود نشده است. این طراحی خاص در سیستم الکتریکی ساختمان کاملا مشهود است. بر خلاف بیشتر آسمان‌خراش های امروزی، امپایر استیت از سبک طراحی آرت‌دکو پیروی می‌کرد. این سبک طراحی پیش از جنگ جهانی دوم در نیویورک رایج بوده است. سایبان‌های مدرن از جنس فولاد ضدزنگ در ورودی‌های خیابان‌های سی و سوم و سی و چهارم به دو راهرو در نزدیکی مرکز آسانسور منتهی می‌شوند.

سکوهای مشاهده
ساختمان امپایر استیت یکی از معروف‌ترین سکوهای مشاهده جهان را به خود اختصاص داده است. تاکنون بیش از صد و ده میلیون نفر از این سکوها بازدید کرده‌اند. سکوی مشاهده طبقه هشتاد و شش این برج دارای دید سیصد و شصت درجه از شهر نیویورک است. یک سکوی مشاهده دیگر نیز در طبقه صد و دوم وجود دارد که بازدید از آن برای عموم آزاد است. این سکو در سال ۱۹۹۹بسته اما در نوامبر ۲۰۰۵ مجددا بازگشایی شد.
تجهیزات مخابراتی
شهر نیویورک بزرگ‌ترین مرکز رسانه‌ای ایالات متحده محسوب می‌شود و پس از حادثه یازده سپتامبر، تقریبا تمامی ایستگاه‌های فرستنده تجاری شهر نیویورک شامل فرستنده‌های تلویزیون و رادیویی به قسمت بالایی ساختمان امپایر استیت منتقل شد. اولین بار انتشار اخبار از طریق فرستنده‌های تعبیه شده برای پخش در این برج در بیست و دوم دسامبر سال ۱۹۳۱ با تلاش RCA آزمایشی تلویزیونی آغاز شد.
تاسیسات روشنایی برج
در سال ۱۹۶۴ چندین نورافکن به قسمت بالایی برج اضافه شد تا در هنگام شب و متناسب با رویدادهای فصلی با رنگ های خاص تزیین شود. در سال ۲۰۰۴ ، پس از مرگ بازیگر فیلم کینگ‌کنگ این برج به احترام وی به مدت پانزده دقیقه در تاریکی مطلق باقی ماند. به طور معمول علاوه بر برنامه‌های متداول روزانه نورپردازی، زمانی که تیم‌های ورزشی نیویورک بازی‌های خانگی داشته باشند، در نورپردازی ساختمان از رنگ‌های اختصاصی آن تیم ها استفاده میشود. در سال ۲۰۱۲ ، تاسیسات روشنایی LED جایگزین لامپ های هالوژن قدیمی این ساختمان شده و به این ترتیب رنگ‌های به کار رفته در نورپردازی این آسمان‌خراش از نه میلیون رنگ به بیش از شانزده میلیون رنگ افزایش یافت. امروزه می‌توان با استفاده از سیستم‌های کنترل کامپیوتری، ساختمان را به نحوی نورپردازی کرد که در گذشته ممکن نبود.
سکوی تعمیر و نگهداری برج
در طبقه صد و دوم امپایر استیت یک در، همراه با چندین پله رو به بالا وجود دارد که این پله ها به طبقه صد و سوم برج منتهی می‌شوند. از این طبقه در ابتدا به عنوان سکوی فرود هلیکوپترها استفاده می‌شد اما در حال حاضر از این طبقه برای استقبال از بازیگران و افراد مشهور و همچنین به عنوان یک نقطه دسترسی به قسمت انتهایی برج و برای عملیات مرتبط با تعمیر و نگهداری برج استفاده می‌شود.
شرایط محیطی و آب و هوایی
وضعیت محیطی و آب و هوایی منطقه پیرامون امپایراستیت تاثیر چندانی بر طراحی آن نداشته است چرا که در سه جهت شرق، غرب و جنوب این برج هیچ ساختمان مرتفعی وجود ندارند که بتوانند تاثیر چشم‌گیری بر وضعیت تابش خورشید در نمای خارجی برج بر جای بگذارد. به طور کلی طبقات زیرین برج در فصل تابستان بهره بسیار کمی از نور خورشید می‌برند و در فصل زمستان در مقایسه با سایر ساختمان‌ها بیشتر سرد می‌شود.
سیستم‌های مکانیکی
سیستم‌های مکانیکی که در ابتدا در ساختمان امپایراستیت مورد استفاده قرار گرفت، چیلرها و دیگ‌های بزرگی بود که در زیرزمین برج نصب شده بود. این سیستم‌ها در سال ۱۹۳۱ ساخته شده بودند، درنتیجه کارایی چندانی نداشته و انرژی زیادی را به هدر می‌دادند. به تازگی اقداماتی برای نوسازی این برج انجام شده است که رتبه طلایی مدیریت انرژی و طراحی محیطی (LEED) را برای آن به ارمغان آورده است. از آن‌جایی که با توجه به ساختار برج، نمی‌توان چیلرها را در قسمت فوقانی که هوای تمیزتر و خنک‌تری دارد نصب نمود، چیلرها در بخش پایینی ساختمان نصب شدند. در فصل زمستان، رادیاتورهای نصب شده در قسمت پایین پنجره‌ها به عنوان اولین دستگاه‌های گرمایشی در این برج مورد استفاده قرار گرفتند .نکته دیگر آن که به واسطه انتقال حرارت در ساختمان, گرمای بسیار کمی از پوشش خارجی برج تلف می شود.
درحال حاضر نیز امپایراستیت بخار مورد نیاز خود را از شرکت ConEdison خریداری می‌کند. این شرکت بخش عمده‌‌ از بخار مورد نیاز شهر نیویورک را استفاده از سیستم سراسری لوله‌کشی به صورت مرکزی تامین می‌کند. نکته جالب توجه آن است که اگر نیویورک موتورخانه مرکزی نداشت و امپایر استیت مجبور به اجرای موتورخانه اختصاصی بود، دودکشی مربوط به موتورخانه این آسمان‌خراش ابعاد بسیار عظیم و چه بسا مشکل‌سازی می‌داشت.

 سیستم اعلام واطفای حریق
سیستم اعلام حریق این برج ابندا شامل اتاقک‌های خبر در هر طبقه بود که در زمان فعال کردن به صورت دستی؛ صدای هشدار دهنده از خود تولید می‌کردند. عملکرد این سیستم به گونه‌ای بود که در صورت آتش‌سوزی، سیستم حفاظتی بر مبنای طبقه‌ای که در آن آتش سوزی، رخ داده بود از خود صدا تولید می‌کرد. برای مثال اگر آتش‌سوزی در طبقه چهارم بود، سیستم اعلام حریق چهار مرتبه هشدار می‌داد. سیستم اطفای حریق ساختمان امپایراستیت از جمله سیستم‌های با پایه آب بود که در زمان ساحت برج جز جدیدترین فناوری های روز دنیا به شمار می‌رفت. در این سیستم مخزن های آب به جای بام در داخل ساختمان قرار داشتند. به این ترتیب برای تامین آب مورد نیاز برای مهار کردن حریق در بخش‌های مختلف ساختمان به حدود ۷۰m‌ile خط لوله نیاز بود. قابلیت این سیستم به گونه‌ای یود که علیرغم شدت آتش‌سوزی سیستم می‌توانست در مدت زمانی کمتر از سی و پنج دقیقه بخش عمده آتش را خاموش کند. از آنجایی که امپایراستیت متشکل از بخش‌هایی مختلف است و تمامی طبقات آن مستقل از یکدیگر هستند، هر طبقه مجهز به سیستم اطفای حریق مجزایی است. ضمن آن که مستقل بودن کانال‌های تهویه در داخل برج خود به عنوان مانعی برای انتشار آتش در تتمام ساختمان عمل می‌کند.

پی‌نوشت:

  1. Empire State
  2. North tower of World Trade Center
  3. One World Trade Center
  4. Willis Tower
  5. Trump International Hotel and Tower
  6. جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص  «برج خلیفه» «یا «برج دبی» می‌توانید به شماره ششم ماهنامه خانه تاسیسات، تیرماه ۱۳۹۲ بخش»بررسی یک پروژه» مراجعه نمایید.
  7. Art Deco هنر تزئینی مختلطی است که مشخصه بارز آن کنج‌های تیز یا فرم‌ها و آذین‌هایی با سطوح زیگزاگ است.
  8. American Society of Civil Engineers
  9. American Institute of Architecture
  10. Leadership in Energy and Environmental Design
  11. William F. Lamb
  12. Shreve, Lamb and Harmon
  13. Reynold Building
  14. Winston-Salem
  15. Carew Tower
  16. Starrett Brothers
  17. Eken
  18. John J. Raskob
  19. Pierre S. de Pont
  20. ۴۰ Wall Street
  21. Chrysler Building
  22. Roger L. Stevens

منبع: ماهنامه خانه تاسیسات – شماره ۷ – مرداد ماه ۱۳۹۲
استفاده از این مقاله با ذکر منبع مجاز است.

دیدگاهتان را بنویسید